राज्यको रक्षक अनि जनताकाे रखवाला ।
मेराे पनि मन छ मेराे पनि अात्मा छ।
मेराे अात्मा अरूकाे जस्तै काेमल छ
ढुङ्गाकाे जस्तो अात्मा भएको सिपाही नभन मलाई ।
तिम्रो मन(जनता) दुखाउनु मेराे रहर हैन बाध्यता हाे।
जब तिम्रा अाखाबाट धर धरि अाशु बग्छ
मन हुन्छ तिमी संगै बसेर म पनि अाशु बगाउ
तर
म बाध्य छु राज्यको नियमले गर्दा।
म बिबस र बाध्य छु कठाेर मन बनाउनलाई।
बाेर्डरमा खटिएको सिपाही म
राज्यको नियम पालना गर्न कठाेर भै बसेकाे छु ।
किन अायाै अाफ्नाे कार्य क्षेत्र छाेडेर
घर जान मिल्दैन बाेर्डर काटन दिनेछैन भनी तिमीलाई डर देखाउछु।
जब तिमीलाई अाखा सामुन्ने देखे
उमेरले ६०वर्ष पार गरेकाे तिमी थरथर २ हात जाेडेर रूदै कराउँदै बिलाैना गर्दै
मेराे सामु घुडा टेकेर भनिरहेकाे थियाै
सर मलाई घर जान दिनुसन म मरे नि अाफ्नै जन्मभुमिमा मर्छु भनेर।
जब उसका ति अाखाबाट बगेकाे अाशु देख्दा
मेराे मन पनि राेइरहेकाे थियाे तर पनि म कडा स्वरमा उसलाई हप्काइरहेकाे थिए।
किनकि म एक सिपाही कठाेर हुन बाध्य छु।
उसलाई सम्झाएर अझ भनिरहेको हुन्छु
तिमीलाई कुनै पनि हालतमा अाउन दिने छैन
जुन बाटाे अायाै साेहि बाटाे जाउ भनी पठाउछु।
मेराे हप्काइ र कठाेर शब्दले गर्दा
तिमी कमजाेर भएर हातका हत्केलाले
अाखाबाट निरन्तर बगिरहेको अाशुका धारा पुछ्दै
अाफ्नाे जन्म भुमि देखुन्जेल सम्म हेर्दै जान्छौ ।
उसकाे अन्तिम शब्दले म भित्र प्रश्न सिर्जना गराउछ
” सर म पनि नेपाली हाे हामी सबै दाजुभाइ हाै
तर अाज म नेपालकाे लागि किन पराई भए
तपाईंको मन ढुङ्गाकाे रहेछ भन्याे” ।
म सिपाही बाध्य छु
राज्यको नियमले उनिहरू पराई हुन भन्न सिकाएकाे छ
म सिपाहीलाई कठाेर बन्न सिकाएकाे छ ।
तर अरूकाे नजरमा म सिपाही ढुङ्गाकाे मा भएर चिनिदै छु।
मेराे पनि मन काेमल छ तर म बाध्य भएर कठाेर बन्दैछु
किनकि म एक सिपाही हाे।
– उजिता निरौला अधिकारी , सुन्दरहरैंचा,बिराटचोक , मोरङ्ग
प्रतिक्रिया दिनुहोस्